Op 8 februari van dit jaar bereikte ik de “respectabele” leeftijd van 60. Ik gaf een knalparty met een echte tap, niet zo’n lullige Heineken thuistap, een cocktailbar met Tom Cruise erachter die flessen soms zo hoog gooide dat ze met de keukentrap uit de slingers gehaald moesten worden en 60 heliumbalonnen tegen het plafond waarvan er halverwege de avond al 30 uit elkaar geknald waren. Al mijn vrienden waren er. De dansmuziek werd verzorgd door een Colombiaanse vriendin die zumbalerares is. Er werd gedanst, gezongen, gezopen en gegeten. Alles wat niet door de beugel kon werd buiten gedaan.
De dagen erna, met een kater en spierpijn, dacht ik terug aan dit feest en ik kwam tot de conclusie dat ik 60 ben geworden. Ja ze kunnen het wel allemaal tegen je zeggen maar het duurt even voordat je dat echt zo voelt! Je ziet het pas als je het door hebt. Je moet het eerst ook vaak aanhoren van anderen. Eén keer hoorde ik een jonge collega zeggen “ze was oud maar zag er nog lekker uit” op mijn vraag hoe oud hij de moeder van zijn vriendin dan wel inschatte antwoordde hij een beetje gegeneerd “ik denk 60”. Kijk dán realiseer je je dat je 60 bent en niet op zo’n party waar de stukken vanaf vliegen alsof we nog 25 zijn.
Om bovengenoemde redenen heb ik besloten om het van nu af aan hier NIET meer over leeftijd te gaan hebben. Ik roep ook al mijn leeftijdsgenoten op om gedachten over “rustiger aan te gaan doen” en dergelijke minimaal 20 jaar naar voren te schuiven! Laten we afspreken dat we gewoon jong blijven!
1 comment
Haha volgend jaar beter!!