DRUGSGELD DEEL 1

Na mijn scheiding verhuisde ik naar een ander deel van de stad. De eerste weken moest ik wennen aan onbekende geluiden.

Een keer hoorde ik iemand ‘s nachts de trap op komen. Daarna piepte de deur van de slaapkamer. Alleen mijn ogen staken boven het dekbed uit om te zien wie daar in hemelsnaam aankwam! Ik was de enige die een sleutel van dit huis had! In gedachten liep ik door de kamer om te zien of er iets lag waar ik mee kon slaan!

Toen bleek dat het een gehorig huis was en dat de buurman thuis was gekomen die late dienst had. Dat vernam ik een paar dagen later.

Op een nacht werd ik rillend wakker en keek op mijn telefoon. 03:35u. Ik stond op om naar het toilet te gaan toen ik ineens een geluid door het open raam hoorde. Gepiep van remmen. Geen motorgeluid. Was het een fiets? Aan het geknerp te horen niet.

Het geluid hield op voor mijn huis. Ik liep vlug om het bed heen naar het raam. Er stond een zwarte auto precies voor mijn oprit. Had de chauffeur de motor van tevoren uitgezet om geen geluid te maken? Of was het een electrische auto?

Iemand opende geluidloos het portier. Een man stapte uit. Zijn colbert zat strak om zijn bovenlichaam. Hij droeg een pakket onder zijn arm. Ik voelde mijn hart kloppen. Ik zat op mijn hurken voor het raam en de afstand tussen mij en hem bedroegen nog geen 5 meter en dat werd steeds minder.

Voor de zekerheid hield ik mijn adem in. Hij keek even rond en stapte toen kordaat op mijn voordeur af. Ik boog me iets verder het raam uit. Als hij nu naar boven keek zou hij me kunnen zien.

Wie komt er in godsnaam om half 4 ’s nachts een pakje brengen?, Dacht ik. Ik verwachtte niets. Kon het een nabezorging van de post zijn? Ik verdrong die gedachte meteen. Belachelijk. Die man droeg zwarte leren handschoenen.

Hij opende de klep van de groene postbus en vervolgens het deksel met de gleuf, die zat bij mij nooit op slot, en deponeerde het pakket.

Voorichtig om geen geluid te maken drukte hij met de klep het pakket dat te groot was naar beneden. Toen keek hij langdurig om zich heen.

Snel trok ik mijn hoofd naar binnen. Even later hoorde ik opnieuw zijn voetstappen en ik zag hem geluidloos weer wegrijden. Pas na ongeveer honderd meter deed hij zijn lichten aan.

Mijn hart bonkte in mijn keel, ik had het zweet op mijn voorhoofd staan ondanks de kou. Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd! Heb ik de laatste tijd iets besteld en zoja wat voor bedrijven komen ’s nachts die bestelling dan afleveren? En Waarom deed die man zo geheimzinnig?

Het pakket! Er ligt een pakket in mijn brievenbus!, realiseerde ik me ineens, Wat kan dat zijn!!??

Ik stoof naar beneden en deed geluidloos mijn voordeur open en keek goed rond om te zien of de zwarte wagen niet terug gekomen was.

Zachtjes opende ik de klep van de brievenbus en monsterde het pakket. Het was stevig ingetaped. Ik trok het met twee handen uit de bus, deed meteen de voordeur op slot en schoof ook de grendel ervoor.

Het pakket lag voor me op tafel. Ik zag geen geadresseerde noch een afzender. Moest ik het naar de politie brengen?

Nee mijn nieuwsgierigheid zei me dat ik eerst moest kijken wat er in zat. Het pakket had een formaat van een groot dik naslagwerk. Zou het een boek zijn? Had ik toch een boek op internet besteld dat ik vergeten was? Nee, die zouden ze nooit zo in de brievenbus proppen man om 03:35u ’s nachts.

Ik haalde een scherp mes en sneed de repen tape door. Nu kon ik het dikke papier doorsnijden aan de zijkant en een dikke bubbeltjesplastic zak uit de verpakking trekken.

Steeds sneller sneed ik het tape van de plastic wikkel open en plotseling kon ik aan een kant met mijn hand voelen wat er in zat. Ik voelde een pakketje met papieren velletjes en toen ik het eruit trok, voorzichtig om niets te scheuren, trok ik wild mijn hand weg alsof het pakje dat daar voor me lag witheet was! Het leek alsof iemand mijn hand er vanaf getrokken had!

Het was een bundeltje met roze briefjes! Het waren briefjes van € 500! Een bundeltje briefjes van € 500! Mijn hart bonkte in mijn keel. Mijn mond voelde droog aan. Als een razende begon ik de briefjes te tellen! 50! Er zaten 50 briefjes van €500 in dat bundeltje, dat is € 25.000!! Het was alsof er een klep in mijn hoofd open ging en er allerlei nieuwe ideeën en mogelijkheden bij me naar binnenstroomden!

Snel scheurde ik de plastic zak verder open. Het pakket bevatte 18 bundeltjes van 50 briefjes! Dat is Vierhonderdvijftig duizend Euro, bijna een half miljoen! fluisterde ik voor me heen en schrok ineens van de luidheid van mijn stem.

Drugsgeld, was het eerste wat bij me opkwam. Het moest drugsgeld zijn! Wat anders! Toen stond mijn hart even stil.

Misschien is het verkeerd bezorgd en komen ze terug!

Snel de politie bellen! Nee, wachten. Zo’n kans krijg je nooit meer. Zeker niet nu het bedrijf bijna failliet is.

Ik kon mijn gedachten niet meer op een rij krijgen en besloot het geld en alle verpakkingsmateriaal naar de kelder te brengen en daar in de brandkast te stoppen. Daarna zou ik weer naar bed gaan en er een paar nachtjes over slapen.

Uiterlijk mocht er niets aan me te merken zijn!

De volgende dag op mijn werk kon ik natuurlijk nergens anders aan denken dan aan dat enorme bedrag in mijn kelder. Ik zou een sabbatical kunnen nemen en een jaar lang om de wereld kunnen reizen. Of ik zou een prachtig huis kunnen kopen!Droomde ik. Ja, dat valt ook helemaal niet op, donderde het ineens van een andere kant in mijn hoofd. Shit, hoe kun je zoiets denken! Ze zullen terug komen en me afmaken! Wat moet ik doen!!??

Toen ik mijn auto op de oprit parkeerde voelde ik ineens dat er iets niet in orde was. Mijn hart ging sneller kloppen zonder dat ik nog duidelijk iets afwijkends had gezien. Nu zag ik het! Aan de zijkant van het huis stond een raam open! Dat raam had ik nooit open omdat iemand daar zo naar binnen kon klimmen!

Ik rende naar binnen en mijn handen schoten meteen naar mijn gezicht! Alles was overhoop gehaald. Kasten waren omgegooid en kleding was door de hele kamer gegooid.

Er hingen kapotgescheurde bloezen aan de kroonluchter in de zitkamer! Ze hebben niet alleen gezocht naar het geld, maar dit is ook een duidelijke bedreiging. Mijn angst werd groter toen ik realiseerde dat ze dit bij vol daglicht hadden gedaan!

Snel sloot ik het raam en de gordijnen hoewel het nog schemerde!

Ik opende het kelderluik dat onder de mat in de hoek onder een tafeltje zat. In de kelder waren ze niet geweest, dat zag ik meteen. Alle rekken stonden op hun plaats en het kleedje hing nog over de brandkast. Ik toetste de combinatie in en voelde in het donker de stapeltjes. Alle 18 waren ze er nog! Ik streelde het geld en besefte dat ik het zou houden!

Ik moest gaan zitten om goed na te kunnen denken. De drugsbende, dit nam ik maar even aan, had gezien dat de brievenbus leeg was. Dus ze wisten dat ik het geld had. Als ik het geld naar de politie bracht ging die onderzoek doen en kwam het in de krant. Ook het bedrag. De bende zou het geld dan als verliespost afschrijven en ik had niets.

Als ik het geld zou houden zouden ze terug blijven terugkomen en wie weet wat ze met mij zouden doen! Ik wist nu niets van hen, dus vormde ik nog geen gevaar. Maar ze zouden me fysiek komen bedreigen en dan had ik hen gezien!

Toen kreeg ik een grandioos idee!

Volgend weekend Deel 2.

Wil je mijn spannende verhalen elke week lezen? Volg me dan! Klik linksonderaan deze pagina op de knop en vul je emailadres in! I love it! Eric